J.R.R. Tolken

Ja przebrnęłam przez Ainulindale i Valaquentę, a potem wymiękłam...

Ja próbowałam siostrę przekonać do Tolkiena, ale ona raczej nie czyta dużo. Czytałam jej kilka dni temu Hobbita i był pojedynek na zagadki. A Żan wczoraj do mnie: "Daj nam sssłonecznik. " Po chwili się zaczęła drzeć, że przez moje książki ona jak Gollum gada. Very Happy

I gdzie tu sprawiedliwość? Razz

Mój kochany braciszek Smile

też próbował czytać "Hobbita" za moją namową, ale stwierdził że to nudne Sad

A tak w ogóle czy tylko ja dopiero teraz zauważyłam błąd w tytule?
Powinno byc Tolkien a nie Tolken

A rzeczywiście, nawet nie przylukałam.
Mój tata próbował Władcę oglądać ze mną, cóż, po kilka razy każdą część oglądaliśmy, a on i tak się nie przyzna, że to lubi xD

mój tato pierwszy przeczytał Władcę, a mnie polecił "Hobbita" (miałam wtedy chyba z 9 lat)
No i "Hobbit" tak mi się spodobał, że przeczytałam też WP i wtedy już nie było dla mnie ratunku xD
Zostałam tolkienomaniaczką czy jak to tam można nazwać.

Ja jak byłam mała to obejrzałam bajkę Władca Pierścieni i powoli oszalałam na punkcie Tolkiena Razz

A teraz to już nic mnie z jego książek nie wyleczy Smile

A wszystko zaczęło sie od kuzynki... przyjechała, a jej tato przywiózł ze sobą ''Hobbita''. A potem były tylko moje maślane oczy i: ''wujku, a pożyczysz mi tą książkę?''
Kilka dni później zafascynowana oddawałam książkę, z fanatyzmem w oczach... był lipiec, a w sierpniu mam urodziny więc zaczęłam jęczeć rodzicom że chcę Trylogię WP. O dziwo, nawet nie protestowali. Na wakacjach miałam wtedy bardzo mało czasu, a Trylogię przeczytałam w 2 tygodnie...
Tak tak... stare( 2007 rok x) czasy...
A rok temu tato robił porządek na półce ze swoimi książkami... a po domu rozniósł się mój krzyk: Mamy Silmarillion?!?!?!?!
Co prawda jeszcze tego nie przeczytałam, kończę teraz ''Czterech Pancernych i Psa'' xD

Haha

Ja do Sila się dwa razy zabierałam. Za pierwszym razem ledwo przebrnęłam przez 10 stron. Za drugim się wzięłam i przeczytałam, ale fakt, najtrudniej mi się to czytało.

Moim zdaniem tak trudno jest tylko za pierwszym razem. Ja później czytałam już bez trudności (a ile razy to wam nie powiem, bo już sama nie wiem).
Fakt, język jest ciężki, ale warto dla tych cudownych historii. Przy Sillmarilionie właśnie ze względu na ten trudny, kronikarski język, wyobraźnia pracuje najbardziej. Nie wszystko jest tam opowiedziane, jest mnóstwo niedomówień, wiele rzeczy możemy wyobrazić sobie sami tak, że ta książka dla każdego jest czymś innym. I właśnie za to kocham tę książkę.

Fakt! Wyobraźnia wtedy najbardziej pracuje Smile

Jeśli język jest trudny można bardziej się skupić na całym tle jakim są bohaterowie, miejsca etc.

trudny język to jakaś wielka przeszkoda nie jest, wystarczy się skupić na tekście, ale do Silmarillionu potrzebuję ''ciszy i spokoju'' czyli najlepiej ferii/wakacji bo wtedy mam dużo czasu i wiem o czym czytam

a ogólnie teraz będę kombinować od kolegi ''atlas śródziemia'' xDD

Ja miałam wczoraj test diagnozujący wiedzę gimnazjalną z polskiego.
Pierwsza część składała się z tekstu do którego należało uzupełnić odpowiedzi na pytania, a druga z lektur.
Tekst był o Tolkienie i "Władcy Pierścieni". Nie muszę chyba pisać, że napisałam na 100% ?

No to fajnie masz;p
Ja się jakiś rok temu załamałam, bo był konkurs Tolkienowski w Środzie z iluś tam gimnazjów ludzie, a ja głupia czwarte miejsce zajęłam, chociaż na wszystkie i swoje i innych znałam odpowiedzi, nawet te trudno, tylko na pisemnym mi gorzej poszło. A poza tym zapomniałam jak się nazywał ten most na którym zginał Gandalf.

Ps. Mam jeszcze Atlas Śródziemia, Opowieści z Niebezpiecznych Krain, Niedokończone opowieści i Dzieci Hurina, jeżeli chodzi o Tolkiena.

łaaa Mane, wpadam do Ciebie po te książki xD

a na konkurs polonistyczny mam przeczytać ''kwiat kalafiora'' xDD

A zapraszam;p
Tylko pewnie masz trochę daleko;p

PS. Ja czytałam "kwiat kalafiora" jako lekturę chyba w I klasie.