Wszyscy jesteśmy podejrzani

Wszyscy podbiegli w stronę krzyczącej Elendil.
- Ona znów histeryzuje! - zdenerwowała się Berta.
Koło łóżka Tulci zgromadziła się cała grupa.
- Ja to sprawdzę. - rzekł Marco wsuwając dłoń pod łóżko.

-Nie ładnie, nie ładnie -pojawiła sie Tula kręcąc głową.- Wiecie już kto mi to zrobił?
-Nie Tulo... Nie wiemy. -odpowiedziała Evena. - Nawet podejrzanych nie mamy...
-No to pięknie... Nigdy sie nie dowiem kto mnie zamordował... -powiedziała z goryczą.

- A po co ci to wiedziec? - wyszczrzył się Dominik. - Tak ci zle?
- Cicho - Marco wyciągnął coś z pod łóżka. Była to zakrwawiona, damska rękawiczka. - Czyje to?

- No to chyba możemy wykluczyć mężczyzn. - rzekł Nataniel.
- Niekoniecznie. Może to dla zmylenia. - powiedziała Berta.
- Takie rękawiczki nosił Vill, Ewena, Elendil. - powiedział Dominik przyglądając się rękawiczce.
- Trzy podejrzane, ale gdzie motyw? - szepnął Marco przyglądając się Villemo.
- Ej! Ja tego nie zrobiłam! - krzyknęła Villemo wybiegając do łazienki.

- Dobrra, skoro wiadomo, że to nie ja, to mogę już iść? - spytała Indra.
- Jak?
- Wrrr! przeklęta wiedźma! - wrzasnęła.

- Spokój! Zastanówmy się logicznie. Ludzi przecież rękawiczki o niczym nie świadczą! - krzyknął Marco.
- Nie wierzę, że zrobiła to Elendil. - powiedział Dominik. - Jest zbyt delikatna na to.
- A Ewenę znam zbyt dobrze żeby ją podejrzewać zabójstwo Tuli. - rzekł Nataniel.
- To może od razu mnie zamknijcie w lochach? - syknęła Vill.
- Nie wierzę żeby zrobiła to Vill. - powiedział Marco.

- No cóż - powiedziała powoli Indra. - Skoro wykluczyliśmy chłopców, bo oni nie noszą damskich rękawiczek, Vill, Elendi i Ewena też jakoś przeszły. To zostaję ja i Beata.
- Jak śmiesz! - Wykrzyknęła Beata. - To nie ja, ja tego nie zrobiłam! - zaczęłą histeryzować.
- Och, zamknij się! Powiedział ktoś, że to ty?

- Wiecie co? Tak do niczego nie dojdziemy. Każdy się wyprze. Myślę, że powinniśmy wezwać Tulę. Może ona nas oświeci. Przecież wie z kim była w konflikcie i co robiła wczoraj. - powiedziała Vill.
- Myślę, że to dobry pomysł. - zgodził się Dominik.
- Tula! TULA! TULA! - zaczął wołać Marco.

- Szanowana Pani nie ruszy chyba tyłka - powiedziała złośliwie Indra.
- Indro czy ty masz jakiś problem? - spytał nataniel.
- Nie, tylko bardzo musze za potrzebą, a nie lubie w innych łazienkach niż moja - odparła zgryźliwie.

- Tula! - zawołał Marco. - To już przestaje być zabawne! Jak mamy rozwiązać tą zagadkę skoro nas tu więzisz?!
- Daj spokój! Ta wredna wiedźma nas olała! Nigdy jej nie lubiłam! - krzyknęła zdenerwowana Berta siadając w fotelu. - Ała! - krzyknęła odskakując. - Tak coś jest!

Słychac śmiech Tuli.
-Ja też Cię nie lubiłam Beato-syknęła wściekła- Wołaliście mnie? Wybaczcie ale wcale tak prosto nie jest przebywac między światem żywych a umarłych-pokręciła głową.
-To bolało!-krzykęła Beata.
-Masz za swoje...-popatrzyła na nią złośliwie.

- Tula cieszymy się, że cię widzimy. Mogłabyś otworzyć drzwi?
- Powiedz nam z kim byłaś w konflikcie, czy widziałaś te rękawiczki i czy miałaś coś sennego i gdzie. - rzekł Marco.

-O Boże-westchnęła.- Za dużo pytań. No ale tak. Proszę bardzo-machnęła ręką i drzwi sie otworzyły z hałasem-Z Beatą, widziałam, miałam w szufladzie, w toaletce-odparła.

- No, to mamy motyw - powiedziała Indra.
- Taaa - przytaknął Dominik i zapadła cisza.

- Ale zero dowodów i śladów. - rzekła Vill.
- Ktoś zabił Tulę to fakt i rzeczywistość, ale my strzelamy na ślepo! - zdenerwował się Marco.